Mój karnawał

Czy karnawał kojarzy się tylko z żartami i dowcipami (po włosku: „frizzi e lazzi”)? Opowiem o moich doświadczeniach 🙂 .

Słowo “karnawał” po włosku „carnevale” pochodzi od łacińskiego terminu “carne-levàmen” i oznacza pożegnanie mięsa („carne” = mięso + „vale” = żegnaj), przed rozpoczynającym się wielkim postem (po włosku „Quaresima”).

Mówiąc o włoskim karnawale, od razu przychodzi na myśl ten wenecki. Charakteryzuje się on eleganckimi strojami z epoki i kolorowymi maskami.

Należałoby wspomnieć również o świętowaniu karnawału w innych miejscach we Włoszech: w Ivrea – mieście położonym w Piemoncie, gdzie odbywa się historyczna parada z legendarnymi postaciami, zakończona słynną bitwą na pomarańcze, w Viareggio w Toskanii, w Acireale (na mojej Sycylii) – gdzie można podziwiać malownicze wozy, na których znajdują się alegoryczne figury.

Jest jeszcze wiele innych takich miejsc. Ja natomiast chciałbym podzielić się moimi wspomnieniami.

Zacznę od tych z dzieciństwa. Zachowałem w pamięci jeden z moich karnawałowych strojów kiedy byłem przebrany za Arlekina. Poprosiłem więc mamę o znalezienie zdjęcia, które zamieściłem poniżej:

Jaka bujna czupryna! ( ach…dużo czasu upłynęło od tamtych dni 🙂 ), strach w oczach i postawa na baczność… Pamiętam niewiele z dawnych lat, przede wszystkim karnawałowe dekoracje (konfetti i serpentyny) oraz dzieci grające na przeraźliwie brzmiących, papierowych trąbkach.

Kiedy mieszkałem w Mesynie, nie świętowałem karnawału w sposób szczególny. Były to głównie żarty w szkole i na ulicach. Utkwiło mi w pamięci zwłaszcza spryskiwanie przechodniów pianką do golenia. Nie chcę dramatyzować, ale bałem się trochę paść ofiarą takich żartów. Na pewno dostałbym naganę w domu za pobrudzone ubrania lub inni wyśmialiby mnie na ulicy. Krótko mówiąc, mógłbym zostać spoliczkowany, bo tak to się zwykle kończyło.

Z „czasów rzymskich” pamiętam moją szkołę pomaturalną, urządzoną na wzór English College. Na czas karnawału wracałem jednak do rodzinnej Mesyny. Moi rodzice myśląc, że  w Rzymie głodowałem, na drogę powrotną wypełniali mój bagaż słodyczami.

W czasie karnawału i nie tylko, w Mesynie bardzo popularne są ciastka „cannoli siciliani”- chrupiące rurki wypełnione białym serem ricotta lub czekoladą, pignolata i faworki.

Pamiętam jak moja rodzina, chcąc obdzielić moich kolegów z collegu, podarowała mi niezliczone ilości tych sycylijskich smakołyków. Skończyło się to dla mnie przejedzeniem. Musiałem sam skonsumować kilka kilogramów faworków. Niestety do dziś słodycze te wywołują we mnie złe skojarzenia.

Myślałem, że przeprowadzając się do Polski, (jeden z powodów, dla których to zrobiłem:)) ominie mnie ta „faworkowa udręka”, a tu na pierwszym z karnawałów niespodzianka… okazało się , że tutaj też je się te ciastka.

Dodam na koniec, że karnawał nie kojarzy mi się jednoznacznie pozytywnie. Wydaje mi się, że śmiech powinien towarzyszyć nam zawsze, niezależnie od sytuacji, a nawet w najtrudniejszych, wręcz tragicznych momentach. Często bowiem za karnawałową maską skrywamy prawdziwe tragedie …

Podzielcie się, proszę, Waszymi karnawałowymi wspomnieniami. Piszcie też komentarze.

* Uwagi:

La carne (rodzaj żeński) = mięso

Vale = po łacinie “pożegnanie”, a po włosku “addio”

Arlecchino = Arlekin – postać błazna w czarnej masce “komicznej”. Ubrany w kostium zszyty z kolorowych trójkątów albo rombów. Jedna z postaci w commedii dell’arte